Sophie & Hein – tweede kindje – geboortedoula

Dinsdagavond rond etenstijd begonnen de weeën. Eerst nog rustig en met ruime tijd ertussen. Ons zoontje was uit logeren en we gingen er vanuit de volgende ochtend onze baby in onze armen te kunnen sluiten. Ik ging de douche in om te kijken wat de weeën zouden doen. Die werden krachtiger en regelmatiger. De verloskundige kwam langs en zei dat het inderdaad leek te beginnen.

Rond 3.00 uur die nacht kwam de verloskundige voor de tweede keer langs. Ik had op dat moment 2 cm ontsluiting, maar wist dat zelf niet. Omdat mijn vorige bevalling heel lang duurde (28 uur, uiteindelijk een ziekenhuisbevalling met weeënopwekkers) en ik het toen heel ontmoedigend vond om steeds het tegenvallende aantal cm te horen, wilde ik deze keer alleen maar weten of er vordering was. We besloten het bevalbad te vullen, zodat ik daarin de weeën zou kunnen opvangen.  Rond 5.30 uur werd ik wakker, omdat ik in slaap was gedoezeld. Dat was volgens mij niet de bedoeling van bevallen en het leek er op dat moment ook nog niet op dat we die ochtend vroeg onze baby zouden ontmoeten.

In de dagen erna bleef het rommelen en sluimeren. Er was wel wat weeënactiviteit, maar met weinig kracht en geen regelmaat.

Op donderdagmiddag heb ik, op advies van Joke, een voetreflexbehandeling gehad, die heel fijn was. Ik ben er ook van overtuigd dat die behandeling heeft bijgedragen aan het bevorderen van het geboorteproces. Diezelfde avond om 19.00 uur braken mijn vliezen. De hele nacht en ochtend erna gebeurde er nog weinig. In de ochtend waren er wel wat weeën, maar het was nog altijd vrij rustig.

Omdat mijn vliezen die avond ervoor waren gebroken zouden we om 19.00 uur op vrijdagavond worden overgedragen aan de gynaecoloog, als ik niet voor die tijd bevallen zou zijn. Die ochtend hebben we daarom nog een behoorlijke tijd drukpunten gemasseerd, die ook in de voetreflexbehandeling al waren gestimuleerd. Daarnaast hebben we op advies van Joke ook wat oefeningen vanuit Spinning babies gedaan en uiteindelijk zijn we begin van de middag even gaan rusten.

Om 13.40 uur werd ik wakker van een veel krachtigere wee. Daarna volgenden de weeën elkaar sneller op en bleven ze ook krachtig. Om 15.30 uur kwam de verloskundige. Ik wilde nog steeds het aantal cm ontsluiting zelf niet weten, ik wilde alleen weten of ik het bevalbad in mocht om daar de weeën op te vangen. Helaas vond de verloskundige het nog te vroeg om het bad in te gaan. De baarmoedermond was inmiddels wel verstreken, maar ik had nog steeds 2 cm ontsluiting, net als die dinsdagnacht, al wist ik dit op dat moment zelf allemaal niet. We spraken af dat de volgende dienstdoende verloskundige om 18.30 uur zou terugkomen om te bespreken wat de vervolgstappen zouden zijn, dus we hielden er rekening mee dat we die avond naar het ziekenhuis zouden moeten.

Inmiddels had ik steeds meer moeite om de weeën op te vangen en kwam Joke om 16.00 uur om ons bij te staan. Gelukkig kon Joke ook wat dingen doen (oa. met de rebozodoek) om de pijn van de weeën te verlichten, maar ook om de baby verder het bekken in te begeleiden.

Om 18.00 uur besloten we nog wat te eten voordat de verloskundige zou komen. We zaten aan de eettafel. De weeën waren heftig, maar ik heb tussendoor zelf ook nog wat kunnen eten. Ineens kreeg ik enorme persweeën. Ik perste niet actief, maar voelde de baby steeds meer naar beneden drukken. De verloskundige werd opgehouden door een telefoontje uit het ziekenhuis (en wist toen ook nog niet dat het ineens heel snel ging) dus was wat later. Om 18.35 uur belde Hein haar om te zeggen dat ik persdrang had en dat ze snel moest komen. Ze was onderweg en zou er volgens de navigatie nog 8 minuten over doen om bij ons te komen. Ze heeft er 7 minuten van kunnen maken met 140 over de snelweg. Ik kreeg instructies om de weeën weg te zuchten en Hein moest de deur vast openzetten en moest terugbellen als we dachten dat de baby geboren zou worden terwijl de verloskundige er nog niet was. Ik stond nog bij de eettafel de weeën op te vangen en had ineens de behoefte om een andere houding aan te nemen. Ik ben toen bij de eettafel op handen en knieën op de vloer gezakt en om 18.42 uur kwam de verloskundige binnen. Ze heeft snel wat spullen klaargezet en stelde voor om na de volgende wee middels inwendig onderzoek te kijken hoe ver ik was. Dat is niet meer gelukt, want na die volgende wee kwam het hoofdje al en om 18.51 uur is onze dochter Felí geboren. Het bevalbad stond ernaast, maar heb ik niet meer gehaald…

Ik heb de hele bevalling niet actief geperst, maar mijn lichaam werkte mijn babytje op eigen kracht naar buiten.

Ik ben heel dankbaar dat ik uiteindelijk thuis ben bevallen (9 minuten voordat de overdracht naar de gynaecoloog zou zijn) en dat we het natuurlijke proces de kans hebben gegeven haar werk te doen. Dit was echt een totaal andere ervaring dan mijn vorige bevalling en ik ben er zo trots op! Joke’s bijdrage in het geheel is voor ons zo belangrijk en waardevol geweest. Dankjewel daarvoor!